Wychowanie zgodnie z metodami Marii Montessori. Najważniejsze zasady

Klasyczny system edukacyjny zyskał godnego siebie przeciwnika. Jest nim wychowanie dziecka Montessori, które zakłada rozwijanie wrodzonych umiejętności i przebieg całego procesu edukacyjnego według indywidualnego tempa dziecka. Pozwala to na efektywniejszą naukę. Sprawdź, jakie są podstawowe zasady i założenia tej coraz bardziej popularnej metody wychowania!

Czym jest metoda wychowania Montessori?

Metoda wychowania Montessori została stworzona przez Marię Montessori – włoską lekarkę, która założyła swoją innowacyjną szkołę w Rzymie. Nowy rodzaj pedagogiki oparła na skrupulatnej obserwacji dzieci, pozwalającej na indywidualne podejście do każdego z nich. Dzięki temu proces edukacji jest wyznaczany przez dziecko, pozwala mu na kierowanie się własnymi zainteresowaniami i zdolnościami oraz na podjęcie decyzji odnośnie tego, czego chciałoby się ono uczyć. Samodzielne wyznaczenie kierunku, w którym dziecko chce się kształcić, pozwala na rozwijanie jego wrodzonych zdolności. Każde dziecko jest bowiem inne, nie można więc zmusić ich, aby rozwijały się dokładnie w ten sam sposób.

Najważniejsze zasady Montessori

Założeniem wychowania Montessori jest poszerzanie wiedzy dziecka, ale też nabywanie przez niego kompetencji społecznych i personalnych. Dzieci wychowywane tą metodą z założenia mają być pewne siebie i ciekawe świata, a jednocześnie bardzo skupione na swoich działaniach i celach, do których dążą w konsekwentny sposób. Chętnie nawiązują one społeczne relacje z innymi ludźmi. Poznają świat wszystkimi pięcioma zmysłami, a nie tylko tradycyjnie przez czytanie, obserwowanie i słuchanie. Na takie wychowanie pozwalają zasady, które zostały stworzone przez Marię Montessori na podstawie jej teorii dotyczącej poniżej przedstawionych czterech faz rozwoju dziecka:

1. Odkrywca – faza pierwsza, trwająca do 6 roku życia. Jest to okres, w którym dziecko poznaje otaczający go świat, nieustannie go eksplorując i chłonąc język, kulturę, religie, wszelkie zwyczaje i wartości.
2. Świadome poznawanie świata – faza druga pomiędzy 6 a 12 rokiem życia dziecka. W tym okresie dziecko zaczyna w świadomy sposób poznawać świat, kierować się swoją wyobraźnią, rozwija się również jego abstrakcyjne myślenie.
3. Odnajdywanie się w społeczeństwie – faza trzecia pomiędzy 12 a 18 rokiem życia dziecka. Następuje rozwój umiejętności społecznych dziecka.
4. Współtworzenie świata – faza czwarta po 18 roku życia dziecka. To moment przełomowym, w którym dziecko staje się osobą dorosłą, współtworzącą otaczający nas świat.

Zasady Montessori

Zakładają one pielęgnowanie następujących cech:

• Koncentracja – dzieci uczą się systematyczności i dokładności.
• Samodzielność – dziecko samodzielnie lub razem z partnerem podejmuje decyzję dotyczącą rodzaju czasu czy miejsca pracy. Dzięki temu rozwija się indywidualne zdolności dziecka, które dodatkowo nabiera zdolności samodzielnej oceny swoich kompetencji i umiejętności.
• Spontaniczność – sam proces uczenia się ma dla dziecka stać się spontaniczną aktywnością. Oznacza to, że opiekun dziecka nie powinien narzucać mu odgórnie żadnych zadań, powinny one zostać wybrane wspólnie.
• Uczenie poprzez działanie – poprzez aktywność dzieci zdobywają wiedzę i umiejętności. Działania te nie są narzucane odgórnie dziecku, ale wybierane we współpracy z nim. Możesz do tego wykorzystać zabawki gimnastyczne dostępne w naszym sklepie.
• Cisza – dzieci uczą się pracy w ciszy.
• Porządek – istotnym elementem jest wypracowanie u dziecka umiejętności utrzymania porządku w całym swoim otoczeniu.
• Społeczne zasady – w przypadku wychowania wg Montessori w przedszkolu czy też szkole, dzieci są łączone do pracy w grupy kilkuosobowe składające się z osób w różnym wieku, dzięki czemu mogą one uczyć się od siebie nawzajem. Jednocześnie uczą się one pracy z innymi, empatii, bezinteresownej pomocy, oraz tego, że nie można innym przeszkadzać w pracy. Często w placówkach praktykujących metody Montessori w grupach łączone są ze sobą dzieci niepełnosprawne z dziećmi w pełni zdrowymi – pozwala to na przełamanie pewnych barier pomiędzy nimi i pokazanie, że „niepełnosprawny” wcale nie oznacza „gorszy”.
• Obserwowanie – to zasada skierowana do rodziców i opiekunów. Służy pomocy w zapoznaniu się ze swatem dziecka przez osobę dorosłą. Dzięki temu opiekun może zauważyć przeszkody, które stoją na drodze rozwoju dziecka i pozwala osobie dorosłej pomóc dziecku w ich pokonaniu.
• Indywidualizm – metody Marii Montessori pozwalają na indywidualny rozwój dziecka, według własnych możliwości, z zachowaniem odpowiedniego dla siebie tempa pracy. Dziecko powinno podejmować się tylko tych zadań, do których jest w odpowiedni sposób już przygotowane.